Chronisch ziek en vrijwilligerswerk doen

Eindelijk voelde ik me er klaar voor: vrijwilligerswerk. Ik zette de stap door een brief te sturen en mocht op gesprek komen. Wat hen betreft werd ik aangenomen, maar dan… Het UWV moet het nog goedkeuren, want gekort worden op je uitkering wil je niet.

Op een poster zag ik de vacature staan voor gastvrouw bij de bibliotheek. Een functie die me best aansprak, want persoonlijk contact… Het was iets wat ik wel zag zitten en dat is nieuw voor mij, want meestal voelde ik vooral opstand en angst. Vrijwilligerswerk doen terwijl je chronisch ziek bent is niet vanzelfsprekend.

Chronisch ziek en depressie

De afgelopen jaren vond ik, na het behalen van mijn diploma, werk zoeken doodeng. Niet alleen omdat ik enorm zat te knoeien door mijn Lupus, maar ook omdat ik last heb van depressie. Het idee dat je iemand teleurstelt als je een keer niet kan, het gevoel van verantwoordelijkheid… Het zorgde ervoor dat ik het niet deed en durfde.

Heel goed bedoeld en lief werden me wel eens vacatures gestuurd door vrienden en familie, maar ik kon het gewoon echt niet. Soms was ik blij als ik mijn bed uit kwam of als ik weer een dag door was gekomen. Laat staan dat ik ook nog een baan van een aantal uur zou hebben. Het zou alleen maar als falen voelen als het niet zou lukken.

De laatste tijd is mijn de Lupus redelijk stabiel. Ik bedoel: ik doe best veel en heb veel minder pijn * Afkloppen*. Alleen wanneer ik echt over mijn grenzen ga merk ik dit heel duidelijk. Ook voel ik me over het algemeen weer wat positiever en dus durfde ik het aan om te reageren op deze vacature. Vrijwilligerswerk voelt als een veilige omgeving om mijn belastbaarheid te vinden en weer mee te doen in de maatschappij.

Solliciteren

In mei al stuurde ik een mail via het sollicitatie formulier op de site van de bieb. Eerst hoorde ik niets, toen was er geen plek. Jammer, want het leek me leuk, maar ik liet het even zo. Tot eind augustus. Toen werd ik gebeld dat er plekken vrij waren in de Weijert, of ik nog interesse had. JA! Natuurlijk!

Zo zat ik twee weken later in de bibliotheek voor het gesprek. Na onze vakantie in september zou ik 3 dagdelen ingewerkt worden. Ik was oprecht enthousiast en had er zin in om te beginnen. Dit zou een perfecte toevoeging zijn in mijn week. Op dit moment heb ik het UWV ingelicht, omdat dit verplicht is wanneer je (vrijwilligers)werk gaat of wilt doen. Zij moeten dit goedkeuren.

Inwerken

Ik begon op een vrijdagmiddag met inwerken. Niet zonder slag of stoot, want ze wisten niet dat ik zou komen. Iets met communicatie, haha. Maar het kwam goed en ik liep een middag mee. Ik mocht wat eerder naar huis, omdat het wel erg veel informatie was en we het meeste hadden doorgelopen. Wel had ik al geholpen met boeken terug zetten op hun plek. Wennen was het wel, dit was ik natuurlijk niet gewend en je staat en loopt veel. Maar het vermoeide gevoel voelde anders dan dat je thuis zit.

De tweede dag was maandagochtend. Een stuk fijner, want als je ‘s middags begint doe je ‘s ochtends niet zoveel. Daarna moet je nog weer actief worden. Er waren behoorlijk wat boeken om op te ruimen. Het leuke was dat ik nog heel veel wist van de vrijdag ervoor. Een heel fijn gevoel. De tijd vloog voorbij! Ondertussen kwam degene die mij had aangenomen nog even peilen hoe het ging. En toen kwam het…

“Ja, dat wordt een dingetje. Er zijn meer mensen die hier wilden werken, maar niet mogen van het UWV”.

Bam! Dat kwam even hard aan. Ik vind het werk leuk en krijg er energie van. Ik wil eindelijk aan het werk, ook al is het 4,5 uur per week en dan zou het niet mogen. Hier baalde ik heel erg van. De dag erna mocht ik nog komen voor het inwerken, maar daarna werd ik twee weken niet ingepland: stel je voor dat ik in de problemen zou komen. Dat waren twee lange weken kan ik je zeggen en ik miste het echt al.

Verlossend bericht

Deze week op mijn persoonlijke portaal van het UWV zag ik een brief staan. Hierin stond het verlossende woord. Ik mag het vrijwilligers werk doen!!! 😀 Je wilt niet weten hoe blij ik daarmee ben. Ik heb gelijk de contactpersoon een mail gestuurd, zoals afgesproken. Nu mag ik hopelijk zo snel mogelijk weer beginnen. Ik kijk er in ieder geval erg naar uit.

Heb jij al eens te maken gehad met het UWV?
Hoe heb jij dat gedaan toen je werk vond?