Chronisch ziek | Lepeltheorie | Wat houdt het in?

De lepeltheorie is voor chronisch zieken heel bekend. Een manier om aan andere, gezonde, mensen uit te leggen hoe het is om ziek te zijn. Voor hun is het vaak moeilijk voor te stellen hoe het is om ziek te zijn. Om niet alles te kunnen wat je zou willen. Ook kunnen we op die manier beeldend vertellen hoe we met onze energie om moeten gaan. Ik vond dit zo goed beschreven, dat ik het graag met jullie deel. 

In het kort
De lepeltheorie geeft in aantal lepels weer hoeveel energie je hebt en hoeveel elke activiteit je aan energie kost. Elke dag begin je met een x aantal. Helaas kan dit nog al eens verschillen. Elke activiteit kost je dus lepels, ook voor mensen die niet ziek zijn. Zij krijgen er echter weer lepels bij door dingen te doen waar ze energie van krijgen. Dit geldt voor chronisch zieken veel minder. Die zouden juist eerder een lepel van de dag erna af moeten snoepen als ze alles willen doen. 

De lepeltheorie is een heldere en beeldende manier om je beperkingen uit te leggen. 

Christine Miserandino 
Ze is blogger, tekstschrijver, Lupus patiënt en advocate. Al vanaf haar vijftiende heeft ze diverse diagnoses gekregen, maar uiteindelijk bleek dit Lupus te zijn. Om anderen duidelijk te maken hoe dit voor haar is schreef ze in 2003 de lepeltheorie. Uiteraard kan je op de plek van ‘Lupus’ alle mogelijke ziektes invullen. Het maakt duidelijk dat mensen met een beperking hun dag zorgvuldig moeten plannen.

De lepeltheorie voor mij 
Ik heb door de revalidatie geleerd om beter mijn dagen te plannen. Natuurlijk ben ik wel eens eigenwijs en wil ik dat ene per se doen, maar ik heb meer grip op de hoeveelheid dingen die ik kan op een dag. Ik weet namelijk ook dat als ik meer doe, dat het de volgende dag(en) invloed heeft. Voor het gemak heb ik even de twaalf lepels uit de tekst van Christine aangehouden.

Was jij al bekend met de Lepeltheorie? Zo ja, waar ken jij hem door?
Vragen stellen mag altijd in de reacties!