Hoihoi, mijn naam is Laura. Op laura’s life vertel ik regelmatig over hoe mijn leven is. Dit is namelijk niet een standaard leven maar een leven met een beperking. En toch ben ik blij met het stempeltje wat ik kreeg. Voor mij betekende het namelijk hulp. Vandaag zal ik hieronder meer vertellen over hoe ik ben en welke diagnose ik heb.
Voor de diagnose
Ik was altijd al anders dan anderen. Ik speelde tot en met groep 8 nog met poppen en had totaal geen interesse voor make-up. Ik kon goed leren en zat liever met een goed boek op de bank dan dat ik met meiden een film keek. Ik ging sowieso liever met jongens dan met meiden om.
Hierdoor werd ik ook vanaf groep 8 gepest. Dit is daarna zo doorgegaan, ook op de Havo, HBO, Pabo en MBO. Helaas kon ik me niet bij de rest voegen en waar ik eerst nog een sterke eigen mening had werd ik op den duur een schim die hel onzeker was en niets meer durfde te zeggen.
Ik kwam in een burn-out/depressie terecht en na enkele opnames en een verkeerde diagnose vroeg ik een nieuw onderzoek aan. Een onderzoek naar Autisme.
De diagnose autisme
Toen ik de uitslag van het onderzoek hoorde en dus een label kreeg, was ik blij. Ik had eindelijk de bevestiging dat het niet aan mij lag, maar dat hoe hard ik ook probeerde als de anderen te zijn, ik er niets aan kon doen dat ik anders was. Ik begon dingen te snappen en voelde me opgelucht.
Natuurlijk kwam er ook een stuk verwerking en moest ik nog gaan accepteren dat ik ook daadwerkelijk anders was. Ik moest gaan accepteren dat ik sommige dingen nooit zou kunnen en dat ik altijd last zou houden van mijn autisme. Want het is niet iets wat je met een middeltje even geneest.
Deuren openen
Door mijn diagnose kreeg ik opeens toegang tot hulp. Ik kwam in aanmerking voor een cursus om te leren wat autisme was en hoe dit bij mij naar bovenkwam. En ik kon (na veel moeite) hulp krijgen voor thuis. Iemand die mij kwam helpen met plannen, een brug kon vormen tussen mij en mijn vriend en beter nog, iemand die mij begreep. Dit voelde heel goed. Helaas begon na 2 jaar de gemeente en de GGZE lastig te doen waardoor ik een tijd zonder hulp gezeten heb. Het grootste nadeel: ik stortte in en mijn vriend moest weer alles alleen doen naast een 40 uur durende werkweek.
Ik heb uiteindelijk in 2018 dagbehandeling gekregen en kon weer stappen vooruit gaan maken. Tot die tijd was het vooral proberen te overleven.
Dagbehandeling
Bij de dagbehandeling leerde ik omgaan met mijn autisme en mijn overprikkeling. Ik leerde accepteren dat dit bij mij hoorde en leerde om om hulp te vragen. Dit lijkt heel simpel maar was voor mij een hele stap. Ook leerde ik omgaan met mijn emoties en heb ik mijn medicijnen afgebouwd. Ik leerde wat mijn grenzen waren en hoe ik deze aan kon geven.
Al met al leerde ik heel veel. Mijn vriend kreeg helaas richting het einde van mijn behandeling een burn-out maar ik kon alweer veel meer zelf dus kon ik weer dingen overnemen en mijn moeder en schoonmoeder sprongen ook bij.
Waarom zolang niet ontdekt
Mijn autisme werd pas ontdekt toen ik 23 was. Dit is vrij laat denk je misschien, maar bij vrouwen wordt het vaker laat ontdekt. Vaak wordt er eerst gedacht aan borderline of een andere stoornis. Tevens leren vrouwen vaak trucjes, zo kunnen ze sociaal wenselijk gedrag vertonen.
Bij mij komt daar nog bij dat ik cognitief en verbaal heel sterk ben. Ik heb daardoor lang kunnen verbloemen dat er iets was. Hierdoor is de diagnose pas zo laat gesteld en waren er eerst diverse ander diagnoses.
Hoe gaat het nu?
Inmiddels ben ik al een kleine 4 maanden klaar met dagbehandeling. Ik begin in huis weer met het oppakken van klusjes en ben nu ook bezig met het invoeren van een dag planning. Ook hebben we een gesprek gehad en krijg ik vanaf februari weer ambulante begeleiding.
Dit kon een hele tijd niet omdat het met de eigen bijdrage te duur zou zijn en de gemeente helaas niet heel erg meewerkte. Maar we hebben het nu in 2019 toch kunnen regelen en ik ben daar heel blij mee.
Meer dan autisme
Inmiddels weet ik dat ik meer ben dan mijn autisme. En ik weet dat mijn autisme me ook goede punten heeft gebracht. Zo ben ik heel creatief en kan ik heel goed dingen onthouden. En ondanks mijn autisme ben ik heel zorgzaam en enigszins sociaal. Ik werk zelfs met kinderen en tijdens mijn werk leer ik mijn collega’s weer dingen bij over autisme.
Mijn naam is Laura, op Laura’s life vertel ik regelmatig over hoe mijn leven is. En over mijn autisme.
3 Comments
Mijn dochter heeft net ook de diagnose gekregen autisme. Voor haar viel letterlijk een last van haar schouders. Zij krijgt nu ook hulpen met hoe ga ik ermee om enz. En wij krijgen ook hulp hoe wij ermee om moeten gaan. Instinctief deden wij al veel goed maar soms loopt je toch vast.
Gaat goed komen. Nu nog het begrip van de buitenwereld dat is altijd een dingetje.
Succes.
Voor mij was het precies zo, maar dan met de label bipolair. Ik kan nu zoveel meer!
Ik heb mijn diagnose ASS pas op mijn 51ste gekregen 😦 ik snap mezelf nu veel beter, maar door mijn collega’s en teamleider wordt ik voor dom versleten..ik weet niet wat ik hiermee aanmoet….