Dit leerde ik over mezelf door de Lupus

Het hebben van een chronische ziekte is natuurlijk niet leuk. Het kan zorgen voor heel veel frustratie en verdriet, maar het kan ook mooie dingen opleveren. Zo kom je jezelf tegen en dat kan best confronterend zijn.

Nu moet ik zeggen dat ik de laatste tijd veel meer zelfinzicht krijg. Ik ben sinds de revalidatie in 2016 anders naar het leven gaan kijken. Dit leerde ik over mezelf door de Lupus.

Balans & angst

Ik kan soms veel meer dan dat ik denk. Doordat het me eerder is gebeurd, ben ik soms bang dat ik over mijn grenzen ga. Dat mijn lichaam me dan in de steek laat. Maar ik kan soms best de controle wat loslaten. Door meer ontspannen en mezelf te zijn, is de Lupus ook een stuk rustiger. Dat bewijst maar weer hoeveel invloed lichaam en geest op elkaar hebben. Ik mag op mijn lichaam vertrouwen.

Een ander ‘balans’ dingetjes is natuurlijk dat ik niet alles in een dag moet willen proppen. Ik gun mezelf momenten voor mezelf en verdeel activiteiten over de dag of meerdere dagen. Het is oké om soms de boel de boel te laten. En wanneer ik een grote activiteit heb, plan ik meer rust in de dagen erom heen.

Door niets meer te gaan doen, geef je je gewonnen. Dan wint de Lupus en ga je uiteindelijk steeds minder. Maar dat niet alleen, je kan ook steeds minder. Je lichaam went dan aan minder belasting, waardoor het ook steeds minder aan kan.

Genieten & enthousiasme

Ik kan echt intens genieten van kleine dingen. Mijn nieuwe douchekop, zwemmen, kopjes thee. Maar nu ook de lichtjes die voor kerst zijn opgehangen in de stad en mijn kerstboom. ♥ Waar het me eerst allemaal niet meer zo kon schelen, heb ik nu echt de liefde voor het leven terug.

Eigenlijk heb ik veel meer oog gekregen voor details. Kleine dingen kunnen al zo’n verschil maken… Het is goed om je dat te beseffen. Zo schreef ik gisteren kerstkaarten en bedacht ik voor de collega’s er kerstkransjes bij te doen. Ik dacht niet meer na, maar ging gelijk naar de winkel om benodigdheden te scoren. Ik word dus niet alleen blij van kleine dingen, maar kan er ook heel enthousiast van worden.

Grenzen aangeven & acceptatie

Uiteindelijk is het belangrijk dat je leert accepteren dat je een ziekte hebt. Je bent je ziekte niet, dus er zijn nog heel veel mooie kanten aan jou. Paracetamol helpt vaak niet bij een chronische ziekte, dus moet je andere methoden vinden om er mee om te gaan. Afleiding, rust, creatief zijn… Nee zeggen en grenzen aangeven is echter wel heel belangrijk. Jij moet voor jezelf zorgen, dat doet niemand anders voor je. Ziek zijn gaat met vallen en opstaan. Maar het helpt ook om te gaan met tegenslagen, je kunt niet eeuwig blijven liggen, maar moet ook weer doorgaan.

Het hoeft niet te beperken

Natuurlijk, ik houd rekening met mijn energie, maar het hoeft niet altijd beperkend te zijn. Je wordt creatief en leert te werken met de mogelijkheden die er zijn. Vrienden kunnen ook bij mij komen als ik even niet hun kant op kan. Met mijn laptop op bed of op de bank kan ik ook werken aan mijn blog. En soms doe ik lekker waar ik zin in heb, dan zie ik daarna wel wat de gevolgen zijn.

Dit leerde ik over mezelf door de Lupus.
Wat heb jij over jezelf geleerd door je ziekte?