Mijn naam is Natascha en ik blogde al een tijdje op therapeutische basis op ‘Mijn mama momenten’. Maar sinds kort heb ik genoeg energie om de grote stap naar een eigen website (met webshop) te maken. Mama Duizendpoot is eindelijk een realiteit! Dat was natuurlijk ontzettend spannend…en dat is het nog steeds. Maar wat is het fijn om je weer ‘functioneel’ te voelen in de maatschappij.
Zwanger en het 1e jaar
Halverwege mijn zwangerschap raakte ik al snel vermoeid. Voor iemand die altijd energie voor 10 had en weinig slaap nodig had, is dat een hele vreemde ervaring. Vooral omdat ik ook altijd heel gezond at en veel fietste. Ik hoopte dan ook dat deze vermoeidheid na de zwangerschap wel over zou gaan, maar niets was minder waar.
Na de bevalling bleek dat onze kleine meid het erg druk heeft met ontwikkelen (ze heeft een enorme ontwikkelingsvoorsprong) en slaap staat niet hoog op haar prioriteitenlijstje. ’s Nachts werd ze elk uur wakker…een jaar lang. Haar hoofd zat zo vol met prikkels, dat ze niet goed wist hoe ze weer moest slapen. Ik gaf haar dan een ‘slaapborstje’ en dan viel ze weer voor even in slaap. Overdag bijtanken was er ook niet bij, want door de borstvoeding was ze aan mij gebonden (de fles was helaas geen optie, want mevrouw was een echte flesweigeraar). Elke twee uur wilde ze een borstje en sliep dan ongeveer 10-15 minuten…als ik geluk had. En als ik het in mijn hoofd haalde geluid te maken, sprongen de oogjes weer open. Tussen de slaapjes door moesten we vol aan de bak met haar, want ze wilde alles kunnen en er moest dus flink geoefend worden. Ze kon al lopen voordat ze kroop en klimmen was haar favoriete sport. We hebben onze handen vol aan haar gehad. Dit hele gebeuren heeft mij helemaal opgebroken. Ik raakte zwaar oververmoeid. Werken was geen optie meer…daar heb ik best veel moeite mee gehad (nog steeds eigenlijk wel). Om alles te verwerken begon ik met bloggen.
Jaar twee
Het tweede jaar werd ze ’s nachts elke twee uur wakker en sliep ze overdag helemaal niet meer. Overdag wilde ze nog steeds veel leren en oefenen en daarbij had ze onze hulp vaak nodig. Bijkomen van het eerste jaar was er dus nog niet echt bij…al kreeg ik wel een beetje meer slaap. Helaas was de hoeveelheid slaap net genoeg om niet verder oververmoeid te raken (ik hing op dat moment tegen een burn-out aan) en was een echt herstel nog geen mogelijkheid. Ik begon mij steeds meer opgesloten en eenzaam te voelen. Steeds nuttelozer in de maatschappij. Ik wilde ook een steentje bijdragen, mij weer een beetje mijzelf kunnen voelen.
Na haar tweede verjaardag begon ze eindelijk een beetje beter te slapen ’s nachts. Ook het hoofdstuk ‘borstvoeding’ hebben we toen gesloten. Hierdoor kreeg ik iets meer rust. Ik kon eindelijk iets meer doen overdag. Ik kreeg weer energie voor creatieve uitspattingen. Al moet ik alles wel heel gedoseerd uitvoeren, want ik kan helaas nog geen uren lang lichamelijk werk doen…dat houdt ik niet vol. Maar het begin is er…en dat geeft mij energie en inspiratie.
Energie vol inspiratie | Eigen blog
Ik besloot te willen bloggen op een eigen domein. Ik wilde iets van mijzelf. Na lang nadenken kreeg mijn idee steeds meer vorm. Het resultaat is mijn website ‘Mama Duizendpoot’. Deze is sinds 1 november 2018 online gegaan. Hier deel ik mijn leven als creatieve mama. Een deel van mijn creatieve moederschap is dat ik veel dingen naai voor de meiden. Hiervoor maak ik mijn eigen patronen. Toen bedacht ik dat er misschien wel meer mensen geïnteresseerd zouden kunnen zijn in de patronen. Ik opende op mijn website een webshop waarin ik mijn patronen verkoop. Tot mijn grote vreugde zijn er zelfs al mensen geweest die patronen hebben gekocht. Het loopt nog niet storm hoor, maar ik ben blij. Ik ben blij omdat het werk wat ik kan en doe beloond wordt, omdat mijn werk gewaardeerd wordt. Omdat ik mij weer een beetje mens voel en dat ik mij weer een beetje functioneel voel. Ik doe weer een beetje mee in de maatschappij.
De eerste stap is dus gemaakt. Mijn website blijf ik vullen met verhalen, recepten en werkbeschrijvingen. En mijn webshop blijf ik vullen met nieuwe patronen. Ik hoop dat ik deze manier een werkritme op kan bouwen en ondertussen mensen kan inspireren. Dan is mijn doel bereikt. En als ik er uiteindelijk een leuk zakcentje aan overhoud, dan is dat natuurlijk helemaal mooi meegenomen. Al hoop ik uiteindelijk wel weer voor de klas te kunnen staan, want ik mis het wel ontzettend om les te geven aan kanjers van leerlingen.
Lees ook: Mijn positieve verhaal | Yousra Yasmine is ziek zonder diagnose
Leave A Reply