Hoe doe je dat: ruimte innemen?

Ruime innemen. Zo belangrijk, maar ook best lastig. Veel mensen en dan vooral vrouwen vinden het lastig om zichzelf ‘belangrijk’ te maken. Of op z’n minst niet minder belangrijk dan de ander.

Jij mag er zijn! Met je emoties, behoeftes… Gewoon zoals je bent. Je hoeft geen sorry te zeggen voor iets wat voor jou belangrijk is. De ander is niet groter of belangrijker dan jij en daar mag je voor opkomen. Maar hoe doe je dat, ruimte innemen?

Wat is ruimte innemen?

• Kom voor jezelf op! Wat heb jij nodig om je gezien, geliefd en goed te voelen?

• Kom op voor waar je voor staat. En wat vind jij belangrijk?

• Bepaal je grenzen en geef deze ook duidelijk aan.

• Zorg dat je gelukkig en gezond bent, maar ook blijft. Doe dingen die daarvoor belangrijk zijn.

Het is dus van belang uit te zoeken wat voor jou belangrijk is. Hoe kan jij jezelf en gelukkig zijn en wat kan je hier zelf voor doen? Als je dit weet, is het grenzen aangeven en voor jezelf opkomen al makkelijker. Voel wie je bent en draag dit uit.

Overigens geldt dit niet alleen op mentaal, maar ook op fysiek gebied. Loop rechtop en kijk de wereld in, maak jezelf letterlijk groot. Neem me-time, zorg goed voor jezelf en ontspan. Je hoeft niet altijd andermans agenda of wensen te volgen. Die van jou zijn net zo belangrijk.

Ruimte geven aan jezelf is niet alleen dingen doen die voor jou goed en belangrijk zijn, maar ook dingen juist niet doen.

Het is met de ruimte innemen niet de bedoeling een ander te schaden, maar trouw te blijven aan jezelf. De ander mag een andere mening hebben, zolang je die van elkaar maar respecteert. Alsnog mag je prima doen wat voor jou dan beter voelt. Je hebt andermans goedkeuring of toestemming niet nodig, want dat is niet dé waarheid. Met jezelf wegcijferen bereik je niets.

Niet invullen voor de ander

Daar begint het meestal mee. Je hebt iets wat je even van het hart moet, een situatie waarover je de mening van de ander wilt. Toch gebeurt het, mij in ieder geval, vaak dat ik denk “Ik deel het nu wel niet, want…” Op die puntjes kun je natuurlijk allemaal smoezen verzinnen waarom dit geen goed moment is.

Eigenlijk ben je dan aan het invullen voor de ander. Misschien wil diegene juist wel graag naar je luisteren, je advies geven. Maar omdat jij bedenkt dat de ander er geen ruimte voor heeft, geef je ze geen kans. Wat de situatie ook is, geef aan dat je iets wilt bespreken. Je gesprekspartner kan dan zelf laten weten of er wel of geen plek voor is.

Dit is iets waar jezelf verantwoordelijk voor bent. De ander kan niet ruiken dat je iets dwars zit als jij het niet zelf aangeeft. Jij moet zelf de ruimte innemen, jezelf groter maken.

Waarom maken we ons klein?

Klein maken is vaak iets wat we vanuit onze jeugd of kindertijd al doen. Bijvoorbeeld wanneer je je niet gezien voelt door je ouders. Wanneer er geen veilige plek is voor jouw emoties en fantasie. Door naar de behoeftes van je kind te luisteren, voelt hij/zij zich gerespecteerd en gehoord.

Patronen die in je kindertijd ontstaan, nemen we vaak mee in ons volwassen leven. Dat gedrag past vaak helemaal niet meer bij de huidige situatie.

Bovendien kan de rol van ‘toeschouwer’ ook heel veilig voelen. Eerst kijken, dan je rol vaststellen. Bijvoorbeeld in een relatie, vriendschap of op je werk. Het kan eng voelen, omdat je soms nee moet zeggen en daarmee anderen teleurstelt.

In de hoop aardig gevonden te worden, maken we de mening of het oordeel van een ander belangrijker dan die van onszelf. Wellicht ligt hier wel verlatingsangst aan ten grondslag?! Uit angst de verbinding met anderen te verliezen, verlies je hierdoor de verbinding met jezelf. Sta jij jezelf toe om helemaal jezelf te zijn? Het is het grootste geschenk voor jou wanneer je toestaat te zijn wie je echt bent. De ander heeft hierdoor niet meer de ‘plicht’ je een goed gevoel te geven.

Neem jij al de ruimte in die je waard bent?
Wat vind jij hier moeilijk aan?