Ik ervaar nu meerdere vormen van rouw

Headerfoto: Anne van der Heijden

Rouw is een onderwerp wat ik al vaker terug heb laten komen op mijn blog. Bijvoorbeeld om te laten weten dat mijn oom was overleden, maar ook om uit te lichten hoe rouwen eruit ziet en wat helpend kan zijn.

Momenteel beleef ik op een heel intense manier verschillende soorten van rouw. Want, het is niet iets wat alleen bij de dood hoort. Ook wanneer je afscheid moet nemen van bijvoorbeeld een droom, wens of vriendschap, komt daar rouw bij kijken.

Rouw om vriendschap

Ongeveer een maand geleden heb ik de moeilijke keuze moeten maken om een vriendschap te verbreken. Over de details ga ik het hier niet hebben, dat doet er niet toe. We waren al best lang vriendinnen, maar het werkte voor mij niet meer. Er was teveel gebeurd om nog fijn contact te hebben.

Toch doet het zeer en doet het me verdriet. We hebben veel samen gedeeld, een lach en een traan, maar ook creativiteit en inspiratie. Maar soms moet je een keuze maken, omdat het beter is voor jezelf. Heel moeilijk is het om de band dan door te knippen. Ook al heb ik niet heel veel vrienden, dat is geen reden om verder te gaan met het contact. Het was de beste keuze.

Eerst ging ik door de fase van woede en onbegrip. Dat heeft nu plaats gemaakt voor verdriet, maar ook voor rust en het een plekje geven.

Rouw overlijden kennis

Daarna kwam het nieuws dat iemand die me heel dierbaar is, is overleden. Hier schreef ik al wat over. Voor mij heeft ze een belangrijk deel in mijn leven uitgemaakt en het was iemand tegen wie ik op keek. Een voorbeeld, een baken.

Ondanks dat ze ziek was, kwam haar overlijden toch erg onverwacht voor mij. Ze was nog best jong. Het voelde echt als een 2^e harde klap in korte tijd. Ik ervaar hierbij veel verdriet en heb eigenlijk niet echt een idee hoe ik er mee om moet gaan. Eigenlijk zat ik toen al wel aan mijn mentale max. maar er kwam nóg een verdriet om te verwerken.

Overlijden kat

Rouw gaat natuurlijk ook op voor de dood van (huis)dieren. Afgelopen week is één van de katers van mijn vriend overleden. Hij was ziek, zo hoorden we ongeveer een week eerder, maar het leek even de goede kant op te gaan. Helaas heeft hij het uiteindelijk toch niet gered. Voor hem was het beter, want nu heeft ie rust en hoeft niet meer te vechten. Dat zorgt wel voor berusting, al is het gemis groot.

Inmiddels was ik me in die 2 jaar ook enorm aan het beestje gaan hechten. En het voelt dan ook leger in zijn huis. Het is raar om zo’n kater te begraven en afscheid te nemen. Dat doet veel verdriet.

Even niet zo lekker

Zoals je wellicht begrijpt gaat het even niet zo goed. Mentaal is het veel, heel veel, om te verwerken en ik heb eigenlijk geen idee hoe je met rouw omgaat. Dat is gewoon niet iets wat ik heb meegekregen. Hoe kan je het verdriet er laten zijn en toch ruimte houden in je hoofd? Ik heb geen idee.

Ik deel het veel met vrienden en mijn vriend, ik huil veel en probeer mijn rust te pakken. Maar dat is zo makkelijk nog niet als je hoofd vol zit. Bovendien ben ik in augustus begonnen met intakes voor een traject bij een psycholoog, wat ook veel naar boven brengt. Een enorme opeenstapeling dus. Daarom is het even wat rustiger op mijn blog en sociale media, maar ik ben er nog wel! 🙂

Heb jij tips voor rouwen? Hoe doe je dat eigenlijk?