Op 1 januari begon het… Een tijdje na het eten van een oliebol voelde ik me ineens misselijk. Ik dacht nog, het zal wel verkeerd gevallen zijn, of de griep. Die heerste toen immers al flink en je hoorde van iedereen dat hij/zij ziek was. Ik zocht er niet teveel achter, totdat het drie weken later nog niet over was en ik een bezoek bracht aan de huisarts.
Mijn lijf voelde lamlendig en in eten had ik geen zin. Toch at ik wel braaf, vooral beschuiten, want brood stond me enorm tegen. Ook had ik verhoging, soms koorts. Daarom verdacht ik mezelf er van een griepje onder de leden te hebben. Na drie weken ziek te zijn geweest, vond ik het echter wel heel lang duren. Tijd voor een bezoekje aan de huisarts, hoewel ik daar niet zo’n fan van ben. (Van de huisarts niet).
Beperkt
Dat ik misselijk was riep bij veel mensen vragen op. “Ben je niet zwanger?” heb ik regelmatig gehoord. Nu kan ik met 100% zekerheid zeggen dat dat niet het geval is. Daarnaast heb ik gewoon al die tijd niet kunnen sporten en sowieso heel weinig gedaan. Elke keer bij veel inspanning had ik het gevoel te gaan overgeven. Nu staat mijn record ‘niet overgeven’ op 8 à 9 jaar, dus dat wil ik graag zo houden. Gelukkig is dat gelukt. Mede door ook de verhoging/koorts en duizeligheid, gooide ik het op griep. Maar lastig is het wel, zeker als je enorm veel plannen had en ook wel zin had in een nieuw jaar, maar tegen gehouden wordt door je lijf. Heel frustrerend en dat had ook z’n weerslag op mijn humeur.
Medicijnen
Mijn huisarts ging maar weer eens mijn rij medicijnen af. Met recht rij, want met de hoeveelheid die ik slik zijn verkleinwoorden echt overbodig. Hij concludeerde dat het wellicht, ondanks het al lange gebruik, de Tramadol en de Celebrex kon zijn. Twee medicijnen die ik slik voor mijn Lupus en die grotendeels als pijnstillers dienen. Daar moest ik maar een weekje mee stoppen, want wellicht zouden die de aanstichters zijn. Helemaal blij was ik er niet mee, want natuurlijk vergroot dat de kans op pijn. Ik gebruik die pillen immers niet voor de lol. Toch deed ik maar braaf wat hij voorstelde.
Een paar dagen later nam ik nog contact op met mijn arts in het ziekenhuis. Het voelde namelijk, zeker naar wat berichten op internet, niet goed om plots te stoppen met de Tramadol. Overal las ik over nare ontwenningsverschijnselen waar ik niet op zat te wachten. Van hem kreeg ik ook groen licht, maar ook het advies alleen met de Tramadol te stoppen. Stop je beiden tegelijk, dan weet je niet aan welke het nou lag. Daardoor kon ik met een gerust hart stoppen. Dit had ik wel even nodig.
Resultaat
Uiteindelijk bleek dus inderdaad de Tramadol de misselijkheid te veroorzaken. In ieder geval is het nu, gelukkig, al een tijdje weg en ga ik de sport weer oppakken. Gelukkig kan ik verder ook weer wat meer doen. Helaas heb ik wel behoorlijk pijn aan de beide knieën. Ik loop en fiets met tranen in mijn ogen, maar de tape geeft wat steun. Nu wil ik nog overleggen met de reumatoloog wat nu verstandig is, want dit houd ik ook niet lang vol. Hoe dat verder gaat moeten we maar afwachten… Voor nu ben ik in ieder geval blij dat de misselijkheid weg is. Al blijft het natuurlijk kiezen tussen twee kwaden…
Ik zal jullie op de hoogte houden van de ontwikkelingen.
Tot zover de gezondheid update voor deze keer.
Q: Hoe gaat het met jou?
4 Comments
Heftig ! Ik wens je veel sterkte en beterschap toe !
Oh jeetje! Zo niet finn als de medicatie die je pijnvrij horen te maken je zo ziek maakte. Heel veel beterschap en veel sterkte!
[…] een artikel, begin deze maand, vertelde ik over mijn ietwat dramatische begin van het jaar. Op gezondheid […]
Ohh tramadol, vreselijk.Het helpt goed tegen rugpijn maar ik ben er een keer flink van gaan hallucineren (nu moet ik toegeven dat ik het tegelijk met redbull had genomen, misschien niet de slimste keus hahah). Ik hoop dat ’t nu weer wat beter gaat!