Eens in de twee weken deel ik het positieve verhaal van een lezer met een chronische ziekte. Er is namelijk nog genoeg leuks en geluk te vinden in je leven. Dit kan ook anoniem, zoals dit verhaal over EMDR therapie.
Toen ik dertien was ging ik naar de middelbare school en hier begint mijn verhaal. Ik heb een super leuke jeugd gehad, veel goede vrienden, ik sportte altijd en op school ging het goed. Maar in het eerste jaar begonnen ook de eerste problemen op te treden. Uiteindelijk heb ik EMDR therapie gehad.
Eerste slechte ervaring
Een populaire jongen had wel interesse in mij en dat vond ik natuurlijk helemaal geweldig. Maar hij bleek uit op meer, als in, hij wou verder dan ik. En het is dat ik sterk was en duidelijk aangaf wat ik wilde, dat het bij mij goed is gegaan. Een vriendin van mij had meer pech, wat ze dacht dat een aanranding was, bleek een verkrachting te zijn. Want hij was zonder goedkeuring van haar, bij haar naar binnen gedrongen. En dan maakt het niet uit waarmee, of het nu een penis, een vinger of tong is.
Na een hele ophef op school, is alles langzaam overgewaaid en heb ik nog anderhalf jaar op deze zelfde school gezeten. Toen ik naar m’n derde jaar ging ben ik ook van school veranderd en heb ik een geweldig derde jaar gehad. De zomer van het derde naar het vierde jaar heb ik veel nieuwe vrienden gemaakt en een ‘super leuke’ jongen ontmoet. Dit leek in de eerste instantie erg spannend. Later kwam ik erachter dat dit helemaal niet het geval was, en hij echt een hele slechte jongen voor mij is geweest. Hij was erg achterdochtig, heb vrienden laten vallen omdat hij het niet leuk vond dat ik er mee omging. Behandelde me erg slecht en daarnaast hadden we elke dag bijna wel ruzie.
Liefde maakt blind
Toen ik eindelijk naar het mbo ging, heb ik met opzet een school gekozen die verder van huis was, omdat ik bij mijn verleden weg wou. Hier heb ik weer een geweldige groep mensen ontmoet. Halverwege het eerst jaar kreeg ik een relatie met een jongen die vier jaar ouder was dan ik. Ik was smoorverliefd op hem, en je weet wat ze zeggen: “liefde maakt blind”. In dit geval klopte het helemaal. Als ik er nu op terug kijk heb ik een hele grote fout gemaakt. Deze jongen was bezitterig en eigenlijk heel erg narcistisch. Na een half jaar kwam ik erachter dat ik het helemaal bij het verkeerde eind had en was ik er klaar mee. Na vele vervelende momenten met hem te hebben gedeeld was het voor mij over en heb ik het uitgemaakt. Maar dit was nog niet het eind.
Pas twee jaar later was ik helemaal klaar met hem. Leuk vond ik hem al lang niet meer, maar ik was bang… Hij heeft, nadat ik het uit had gemaakt, steeds contact gezocht door berichten te sturen naar mij, mijn familie en vrienden, achter mij aan te rijden en me eigenlijk gewoon te stalken. Ik werd hierdoor angstig, herkende auto’s op een gegeven moment aan de koplampen, in de angst dat hij weer achter me aan zou komen. In het donker durfde ik echt niet meer te fietsen of te wandelen en dus ging ik vaak met de auto naar het station als ik tot laat naar school moest. Hij heeft me opgezocht in de winkel waar ik werkte, gelukkig had ik geweldige collega’s die wisten wat er met mij was gebeurd en voor mij klaarstonden. Ze hebben hem de hele winkel door gevolgd en bij de kassa stond ik er niet alleen voor en heb ik hem geholpen.
EMDR
Toen ik na één jaar nog last had van de angsten ben ik hulp gaan zoeken. In het begin wou ik het niet en zag ik niet in dat ik het er werkelijk zo zwaar mee had en het eigenlijk heel erg hard nodig had. Met steun van mijn familie en geweldige vriend heb ik me door dit traject heen geslagen!
Ik ben bij de dokter geweest en heb aangegeven dat ik graag naar een psycholoog wilde. Ik heb met twee verschillende mensen gesproken en uiteindelijk had ik de perfecte uitkomst, namelijk EMDR. Het is een heftig traject, maar ik heb na drie sessies de meest vervelende beelden veranderd. Ik zag de beelden nog wel, maar ik keek nu vanaf een afstandje toe, ik zag mijzelf bijvoorbeeld niet meer in het steegje staan, te ruziën met mijn vriend. Ik zie hem nog steeds staan, maar ik sta er niet meer bij. Tegenwoordig kan ik ook weer langs dit steegje rijden of lopen zonder er last van te hebben. Hiervoor kreeg ik het iedere keer erg zwaar als ik er langs kwam.
Tussendoor
Tijdens het hele verwerkingstraject heb ik genoeg meegemaakt. Ik heb mijn beide opa’s verloren, wegens ziekte zijn ze vlak achter elkaar overleden. Net toen ik alles had verwerkt en nog niet weer klaar was voor een nieuw verwerkingstraject. Met lieve familie en geweldige vriend heb ik mij er doorheen geslagen, maar ik mis mijn opa’s nog altijd elke dag.
En hoe gaat het nu?
Nu is het ongeveer drie jaar later en het gaat een stuk beter met mij. Ik ben over mijn angsten heen. Soms af en toe, als ik hem tegenkom, schiet ik vaak in een lach bui. Waarom? Ik heb geen idee, maar ik weet dat het met mij geweldig gaat en ik lang niet meer zo moe ben als ik altijd was. Het traject is voor mij zeker niet makkelijk geweest, maar ik heb er wel enorm goed aangedaan! Als jij zelf ook angsten hebt en vervelende beelden, kijk dan eens of EMDR iets voor je is! Het heeft mij echt enorm geholpen.
Leave A Reply