Persoonlijk | Afscheid genomen van mijn lieve vriendinnetje Macho

Het is inmiddels bijna drie weken geleden dat ik afscheid heb moeten nemen van mijn lieve hamster Macho. Ze was op dat moment ongeveer 2 jaar oud, ongeveer de gemiddelde leeftijd. Toch wilde ik dit niet zomaar voorbij laten gaan, omdat ik haar mis en ze heel belangrijk voor me was.

Eerste ontmoeting

De eerste keer was begin 2016, terwijl ik nog in de rolstoel zat. Martijn ging met mij even eruit en we besloten de dierenwinkel in te gaan. Ik wilde al wat langer een klein diertje als gezelschap. Hier werd ik natuurlijk op slag verliefd op deze hamster. Ze was nieuwsgierig en enthousiast. Martijn stelde voor om het als vervroegd verjaardagscadeau te doen, samen met Jurjen. Na een dag had ik Jurjen ‘overgehaald’, waardoor we al snel met z’n drieën op weg waren om haar te halen. Onderweg was ze zich al uit de kleine doos te knagen, waardoor we blij waren dat er nog een doos omheen zat.

Kleine druktemaker

Macho was altijd een kleine druktemaker. Zelfs de laatste dagen nog. Ze klom als een klein aapje de tralies in (en viel weer naar beneden), rende als een malle in het molentje en wanneer ze een schoon hok had, nam ze het snoepje in haar wang en rende een paar keer door de buizen op en neer. Dit heeft regelmatig gezorgd voor een lachbui bij mij. Daarnaast heeft het me uiteraard ook de nodige slapeloze momenten opgeleverd. Dan was ze het er echt niet mee eens dat we gingen slapen en knaagde ze enthousiast aan de tralies in de hoop dat ze eruit mocht. Vaak had ze ook door als ik thuis kwam en dan zat ze beneden op een plateau rechtop te wachten op aandacht.

Voeten en knagen

Macho had ook nog een voetenverslaving… Zodra ze in haar balletje rond mocht rennen in de kamer, was de plek die ze altijd opzocht zo dicht mogelijk bij voeten. Natuurlijk extra leuk om daar keihard tegen aan te stoten. Ik grapte altijd maar dat ze een voeten fetisj had haha. Regelmatig knalde ze ook tegen deuren, tafels en stoelen. Ook knagen aan dingen waar ze niet aan mocht komen was een favoriete bezigheid. Vooral kleren, sloffen en mijn badjas waren vaak de pineut. Gelukkig ben ik er nooit te laat bij geweest, waardoor alles gelukkig nog heel is.

Aaien

Van aaien en oppakken is Macho nooit een fan geweest. Ze wilde zelf in de bal springen, behalve als we haar hok wilden verschonen. Dan lag ze eigenlijk altijd lekker te slapen, maar het moet toch op een gegeven moment gebeuren. Elke keer als ik haar wilde aaien, werd dit al vrij snel veranderd in een bijt, helaas. Op de laatste dag kon ik haar wel zo oppakken en aaien. Ze heeft heel lang bij mij in een dekentje gelegen, maar helaas heeft het niet mogen helpen. Die nacht is ze overleden, toen wij lagen te slapen.

Ik mis Macho enorm, ze was echt mijn vriendinnetje. Toch hoop ik binnenkort weer een nieuw schattig hamstertje te mogen verwelkomen, want dit is wel erg saai en stil.