Persoonlijk | Als de tijd even stilstaat...

Soms gebeurt er iets, waardoor de tijd ineens even stil lijkt te staan. Een gebeurtenis die je zo raakt en er tegelijk voor zorgt dat je in een stroomversnelling terecht komt. Dit gebeurde vandaag precies zeven jaar geleden. Mijn eindexamens waren net voorbij… Met z’n allen zaten we aan tafel te eten toen de telefoon ging. Oma was overleden. Wat we die avond aten weet ik nog precies. Er moest van alles geregeld worden, terwijl de tijd stil leek te staan. Vorig jaar op 14 mei stond de wereld weer even stil. Mijn oom, de zoon van die oma, was overleden.

Gelukkig zijn dat niet de enige herinneringen die ik aan ze heb. Ze hebben me namelijk in al die jaren ook heel veel mooie herinneringen gegeven en dingen geleerd. Dat zijn dan ook de momenten die ik koester. Een aantal daarvan wil ik graag met jullie delen.

Lekker eten
Het maakte niet uit of we wel of niet voor een speciale gelegenheid, zoals Moederdag of Nieuwjaarsdag, de tafel werd altijd rijkelijk gevuld met hapjes. Van knakworsten tot nootjes en van chips tot plakjes varkenshaas. Vooral mijn oom was erg dol op lekker eten. Die werkte zo een halve kilo spruiten naar binnen haha. Mijn oma daarentegen moedigde ons vooral aan om iets te pakken ‘want het moet op’, maar nam zelf amper wat. Ook bakte mijn oom regelmatig taart, cake of (krenten)brood. Deze recepten werden dan onderling uitgewisseld. Voornamelijk tussen hem en mijn vader. Je ging in ieder geval nooit met lege maag naar huis en je kreeg daarnaast wat te snoepen mee bij vertrek.

Oma en oom Ton hadden enorm veel humor. Er werd dan ook heel wat afgelachen tijdens bezoekjes.

Dieren vrienden
In de jaren dat ik er op visite kwam heb ik heel wat diertjes voorbij zien komen. Er was een aquarium met een heleboel vissen, twee prachtige witte katten en een hondje. Helaas hebben dieren ook niet het eeuwige leven, maar vaak kwamen er al snel weer nieuwe voor in de plaats. Zo heb ik in totaal 5 verschillende katten meegekregen, meestal met twee tegelijk. Heel vaak zag je die overigens niet, ze waren wat schuw. Meestal zaten ze achter in de bijkeuken waar hun mandjes en eten stonden. Heel soms achter de stoelen in de woonkamer, zeker wanneer er eten/vlees op tafel stond. Op de foto zie je de laatste twee katten. Deze wonen nu bij mijn oom en tante.

Heel veel liefde
Beide stonden ze altijd voor andere mensen klaar. Familie, bejaarde buurtjes, niets was teveel. Ze toonden oprechte interesse en vroegen ook echt door over de dingen die ons bezig hielden. Het was altijd goed hoe je je voelde, het mocht er zijn. Dat was echt een fijn gevoel. Oma hield van kriebelen aan onze handen. Dit vonden mijn zusje en ik zo fijn dat we elke keer ‘ruzie’ hadden om wie naast oma mocht zitten. Allebei hadden ze veel humor. Dit resulteerde in de nodige grapjes en lachbuien.

Uiteindelijk hadden mijn moeder en oma allebei een crush op Hansi Hinterseer.

Duitse muziek
Deze zal ik nooit overnemen, sorry. Toch paste het wel bij ze. Dat ‘virus’ is ook overgeslagen op mijn ouders.Zodra we op zondagochtend terugkwamen uit de kerk wilden mijn ouders dat heel graag terugkijken. Wanneer het op tv kwam zouden ze niet missen, want ook de zender en tijden hiervan werden enthousiast uitgewisseld. Uiteindelijk hadden mijn moeder én oma allebei een crush op Hansi Hinterseer. De liefde voor muziek kwam niet alleen tot uiting in het kijken/luisteren ervan, maar mijn oom speelde ook lange tijd accordeon.

Elk jaar op hun sterf- en geboortedag eet ik een taartje. Om hun leven te vieren en even stil te staan bij alle fijne momenten die we samen hebben beleefd. Voor mij is het belangrijk hierbij stil te staan, zodat we ze nooit vergeten.