Persoonlijk| Chronisch ziek | Mijn rolstoel

Op Facebook kreeg ik de herinnering dat ik, op 26 februari 2016, mijn rolstoel had gekregen. Via de WMO had ik destijds een aanvraag gedaan omdat ik nauwelijks tot iets in staat was. Laat staan buiten de deur. Ook had ik een taxi pas ontvangen, zodat ik iets vrijer was. Een heel mooi iets als je het nodig hebt, maar fijn als je na een tijdje weer jezelf kunt verplaatsen. Ik blik in deze blog terug op het afgelopen jaar. 

Ik heb natuurlijk al veel vaker geschreven over de periode in de rolstoel, de revalidatie en hoe het me daarna is vergaan. Toch vind ik het een bijzondere tijd om op terug te kijken. Niet alleen op de veranderingen die het met zich mee heeft gebracht, maar ook om de rolstoel ervaring te hebben. 

Het begin
Als op een gegeven moment lopen bijna niet meer kan en je zit vooral thuis, dan wil je toch op zoek naar oplossingen. Ik werd er op gewezen dat ik via de WMO een rolstoel kon krijgen en een taxipas. Zo kon ik er toch op uit. Deze heb ik na een gesprek uiteindelijk ook gekregen voor een periode van vijf jaar. Dolblij was ik er mee, want ik kon weer naar de Action, naar vrienden en andere dingen ondernemen. Dit zorgde ervoor dat de dip waar ik ingekomen was weer wat afnam. 

Op vakantie
Tijdens de vakantie in Eerbeek zouden we een tandem huren. Haha, wat dachten we wel niet, een tandem en dan op de Veluwe met alle heuvels.  Uiteindelijk kozen we voor een elektrische fiets voor mij. Hoewel ik het eng vond om weer te bewegen en bang was voor meer pijn, ging het enorm goed. De ondersteuning die ik aan kon zetten zorgde er voor dat ik in negen dagen 130 kilometer fietste. De eerste keer boven de 20 kilometer was ik enorm trots op mezelf en zelfs op dagen dat we niet zouden fietsen, hebben we dit toch een stukje gedaan. 

Revalideren
Juli was de maand waarin de revalidatie van start ging. In het begin nam ik de rolstoel mee, maar al snel merkte ik dat dat ding me alleen maar in de weg stond/zat. Voortaan ging ik alleen met de taxi. Binnen het revalidatiecentrum had ik genoeg mogelijkheden om te gaan zitten. Ik merkte dat dit prima werkte. Na week vijf ging ik op de fiets op en neer, een route van totaal 10 kilometer. Wel vermoeiend, zeker met alle therapieën erbij, maar wederom was ik enorm blij met de vrijheid en met het feit dat mijn reistijd sterk afnam. In oktober rondde ik de revalidatie af en op dat moment kon ik eigenlijk overal weer zelf heen. Heerlijk! 

En hoe gaat het nu?
De rolstoel staat nog steeds stil en al maanden heb ik de taxi niet gebruikt. Ik ben heel erg verbaasd hoeveel ik in die revalidatie heb bereikt. Door die stap kan ik nu weer lekker mijn ding doen. Daar heb ik ook geleerd hoe ik mijn dagelijkse ding kan doen. Natuurlijk moet ik mijn activiteiten inplannen en afwisselen met rust. Ik ben nu niet ineens een wonder daarin dat het altijd goed gaat, je aan grenzen houden blijft nu eenmaal lastig. Voor mijn rug loop ik wel weer bij de fysio, maar dit is een andere pijn dan van de Lupus. Gelukkig door ontspanning en oefeningen gaat het steeds wat beter. 

Heb jij wel eens een rolstoel gebruikt of gerevalideerd? Wat heeft het jou opgeleverd?