Persoonlijk | Een neefje en mijn eigen kinderwens

Het is alweer een maand geleden dat ik tante werd van een mooi jongetje. Het blijft toch altijd een wonder hoe zo’n klein mensje ontstaat uit liefde. Met 10 kleine vingertjes en teentjes… Hoe je al zoveel liefde kan voelen voor zo’n klein wezentje. Een heel bijzondere belevenis.

Mijn laatste achternichtje die geboren werd, is alweer 13 . Dat betekent dat ik ook 13 was en het daardoor niet per se heel bewust meer weet. Daarnaast had ik zelf op dat moment ook nog niet een kinderwens. Ik was zelf immers nog een kind. Dat is nu ook anders, waardoor ik het ook anders beleef om zo’n baby’tje vast te houden en te zien voor het eerst.

Neefje

Op 25 maart werd ons neefje geboren. Het kindje van de broer van Jurjen en diens vriendin. Helaas was Jurjen ziek, waardoor we wat langer hebben moeten wachten tot we de kleine konden bewonderen. Erg jammer, want na 41 weken wachten ben je toch wel heel nieuwsgierig. Maar goed, je wilt zo’n kleine ook niet aansteken, dus er zat niets anders op dan wachten tot Jurjen beter was.

Toen het neefje iets meer dan een week was, konden we eindelijk op bezoek! En wat is het bijzonder om zo’n mensje voor het eerst te zien en vast te houden. Zo klein in vergelijking met jezelf en zijn ouders, maar zo mooi en compleet. Heel bijzonder. Bijna de hele tijd in onze armen heeft hij liggen slapen en zijn ouders hadden dus heel even de handen vrij.

Persoonlijk heb ik niet zo heel veel met vernoemingen, maar ik vond het wel bijzonder dat het neefje als 2^e naam Jurjen heet en als 3^e naam Jelle, naar de broer van mijn schoonzus. Dat is toch wel een mooi eerbetoon, vind ik.

Eigen kinderwens

Al sinds mijn 16^e heb ik zelf ook een grote kinderwens. Wat ik toen nog niet wist, is dat ik chronisch ziek zou worden. Iets wat het, als je medicijnen nog niet goed geregeld zijn en er meer dingen spelen, het toch lastiger maakt. Het is niet onmogelijk en ik zou het heel graag willen, al is het maar 1 kindje. Toch zal ik moeten afwachten hoe het de komende tijd/jaren met mijn lichaam zal gaan. Gelukkig heeft mijn arts gezegd dat het niet onmogelijk is, al zullen er dan wel dingen moeten veranderen.

Jaren riep ik dat ik niet zo oud moeder wilde worden als mijn ouders. Zij waren bijna 31 en 34 toen ik geboren werd. Dat merk je wel, want ‘ouderdom komt met gebreken’. Niet dat ze al super oud zijn, maar ouder dan gemiddeld en toch wel wat lichamelijke ongemakken. Dat dit bij mij al op mijn 21^e zou beginnen kon ik natuurlijk niet weten. Over 1,5 week word ik 26, dus ik heb nog even. Gelukkig maar, want er is een hoop wat nog beter en stabieler zou kunnen voor ik misschien zwanger zou raken. Tot die tijd kan ik mooi van ons neefje genieten.

Heb jij een kinderwens?
Zo ja, hoeveel kinderen zou je willen?