Hij begon in de kleine zaal van de Oosterpoort in 2014, maar al snel werd dat de grote zaal. Afgelopen zondag stond Waylon in de stadsschouwburg met zijn theatershow “My heroes have always been cowboys”.
Hierin verteld Waylon, die op 20 april 1980 geboren werd als Willem Bijkerk, over zijn jeugd en (drugs)verleden. Ook kijkt hij vooruit en speelt nummers van het nieuwe, nog uit te brengen, album.
Deel 1
In het eerste deel van de show deelt Waylon heel persoonlijke verhalen. Ondersteund door country nummers van grote muzikale helden als Waylon Jennings en Johnny Cash. Die hij zelf speelt op een grote variatie aan gitaren. Ook zijn liefdesleven en drugsverleden komen aan bod. Een manier van vertellen waardoor je het gevoel hebt dat je de echte Willem leert kennen. Een man die je niet vaak ziet, die wel gezien wil worden. Een man met een ambitie, een droom. Iemand in wie ik herkenning vind en met wie ik een verbinding voel. Aangevuld met de nodige humor.
Oma en ouders
De show begint met het verhaal over waar Waylon vandaan komt. Letterlijk. Geboren in Apeldoorn, wonend in een huis naast zijn oma, zijn held. Hij vertelt over zijn band met oma, de dingen die daar wel mochten en thuis niet. Maar ook over het verlies van haar.
Daarna komt zijn vader aan bod. Een internationale vrachtwagenchauffeur, die soms 6 dagen, maar soms ook langer van huis was. Streng en dominant, maar wel Willems held. “Niet zo moeilijk ook als je er nooit bent”. Hij deelt heel persoonlijke herinneringen, maar ook bijvoorbeeld dat zijn vader altijd de geur van leer en shag om zich heen had hangen.
En natuurlijk kan zijn moeder niet achterblijven. De vrouw die hem en zijn vijf jaar oudere broer, zo goed als alleen, heeft opgevoed. De alleskunner die je vertelt hoe een vlek uit het tapijt gaat, maar ook heerlijk kan koken. Die altijd voor iedereen zorgt en zichzelf daar wellicht vaker bij vergat.
Hij grapt dat zijn gedrag en onrust wellicht te wijten is aan het feit dat hij op dezelfde dag als Hitler geboren is.
“I’ve got things to do and things to say.”
School en een band
Ook op school was hij geen voorbeeld leerling. Er was een wisselschriftje, die tussen zijn ouders en leerkrachten heen en weer ging. Niet een systeem dat voor elk kind gebruikt werd, maar wel voor hem. Hierin werd zijn gedrag beschreven van die dag. Met een handtekening van zijn moeder ging hij dan weer mee naar school.
Hij was het buitenbeentje, een vreemde eend in de bijt met cowboylaarzen en soms ook een hoed. In het bestaande schoolsysteem zag hij niets. Willem had sterk het gevoel iets anders te willen doen. Op zijn 17e kreeg hij zijn eerste band met wie hij onder andere op feesten en partijen speelde. Hij werd gescout en kwam in contact met Waylon Jennings. Helaas kwam er van de grootse plannen in Nashville weinig terecht, omdat Jennings plots overleed.
Drugs en depressie
Op dat moment ging het steeds slechter met Waylon. Hij zat aan 6 gram per dag, met op het dieptepunt 38 bolletjes op een avond. Het overlijden van Jennings zorgde voor een eerste depressie. Hij werd uit huis geschopt bij zijn ouders en ontmoette een vrouw. Met haar trouwde hij op zijn 21e en kreeg een kind, zoon Dylan. Zijn schoonmoeder zei hem zijn droom op te geven, omdat eerdere pogingen iets van een muzikale carrière te maken mislukt waren. Dat was het moment dat hij daaruit wilde breken en scheidde van haar. Hierdoor kreeg hij een soort zwerversbestaan.
Tijdens de meest slechte periode leerde hij Elise kennen. Een meisje die ook veel (psychische) problemen had. Met haar dacht hij de oplossing gevonden te hebben voor een beter leven. Het mocht echter niet zo zijn en niet veel later overleed ze. Geen zelfmoord, maar kanker. Waylon is duidelijk nog steeds aangeslagen wanneer hij over haar vertelt.
Dromen en ambities
Natuurlijk komt de droom van deze carrière ergens vandaan. Hij verteld hoe hij in aanraking komt met muziek, zijn eerste keer drumt op een podium en merkt dat dat niet zijn plek is.
“Ik hou van aandacht als deze, wanneer ik op het podium sta. Het liefst zou ik me nu helemaal uitkleden.”
Wat Willem duidelijk kenmerkt is zijn dromen en ambities. Het anders willen doen dan het systeem en de druk van de maatschappij. Nikki, van Idols, gaf hem op voor Holland’s got talent, een auditie die een dag later plaats zou vinden. Op dezelfde dag als dat zijn band een optreden op een huwelijk had. Wederom was hij de ‘lul’ die voor zichzelf koos. Hij had immers al eens eerder een huwelijk kapot gemaakt, die van hemzelf. Hij ging naar de auditie en won de show bovendien bijna. Dit was zijn kans.
Zijn zoon hield hij altijd in zijn achterhoofd, ook al was er geen contact. Hij wist bijna zeker dat Dylan op een dag actief deel van zijn leven zou zijn. En kijk waar hij nu staat… 😉 Gelukkig met Bibi, die hem aanvult, en kleine Teddy. Hij is ‘on the road again’.
Deel 2
Tijdens het tweede deel staat je een verrassing te wachten. Ineens verschijnt niet alleen Waylon, maar ook zijn band op het podium. Ze spelen nummers van eerdere albums. Maar ook spelen ze nummers van het album dat waarschijnlijk volgende maand uit komt. Een heerlijk voorproefje. Nog steeds vertelt hij af en toe wat.
“Ik doe ook maar wat. Ik zie mezelf niet als belangrijker dan een ander, in tegendeel zelfs. Het is ook maar lucht wat ik verkoop. Maar als er een moraal in deze avond moet zitten: deel je verhaal, ook als het onzin is, dan kan je lachen en lachen is gezond.”
Wat een geweldige avond en wat een mooie man!
Kan jij Waylon en zijn muziek ook zo waarderen?
Leave A Reply