Column | Als vriendschap verandert

Een vriendschap kan veranderen, of we dat nu willen of niet. Soms groeien we naar elkaar toe, soms juist uit elkaar. In een eerdere blogpost schreef ik al over hoe het voelt als een vriendschap verschuift. Maar hoe ga je ermee om als je merkt dat de aansluiting mist? Dat gesprekken niet meer vanzelf gaan, of dat jullie interesses niet meer matchen zoals vroeger?

Persoonlijke groei speelt een grote rol in het veranderen van een vriendschap. Wat je nodig had in een vriend(in) een paar jaar geleden, kan nu compleet anders zijn. In deze column deel ik mijn gedachten over hoe vriendschappen veranderen en waarom dat niet per se iets slechts hoeft te zijn.

Er was een tijd dat we alles met elkaar deelden. Van diepgaande gesprekken tot de meest onbenullige memes—onze vriendschap voelde als een vast gegeven. Of het nu ging om urenlange telefoongesprekken, uitjes of eindeloze WhatsApp-chats, we wisten altijd van elkaar wat er speelde. Maar de laatste tijd merk ik iets op. Gesprekken duren korter, afspraken worden lastiger, en soms blijft een bericht gewoon onbeantwoord. Niet uit onwil, maar uit leven.

Vriendschappen veranderen. Soms ongemerkt, soms abrupt. Het begint met kleine dingen: een ander ritme, een nieuwe baan, een relatie, of simpelweg minder behoefte aan constant contact. Waar je vroeger moeiteloos tijd vrijmaakte, moet je nu plannen, schuiven en soms zelfs afzeggen. En dat voelt vreemd. Alsof je samen een hoofdstuk hebt geschreven en ineens in een ander boek bent beland.

Lange tijd dacht ik dat een veranderende vriendschap betekende dat je iets fout deed. Dat je harder moest trekken, meer moest investeren. Want als je elkaar minder spreekt, betekent dat dan niet dat de band zwakker wordt? Ik worstelde met dat idee. Betekent minder contact automatisch minder vriendschap? Of is het gewoon een natuurlijke verschuiving?

Naarmate ik ouder werd, begon ik het anders te zien. Sommige vriendschappen zijn als vaste bakens in je leven: ze blijven, ongeacht de tijd en afstand. Maar andere vriendschappen veranderen, en dat is niet per se iets slechts. Het betekent niet dat de herinneringen minder waardevol zijn of dat de band nooit belangrijk was. Het betekent simpelweg dat mensen groeien. Soms samen, soms in verschillende richtingen.

En dat is iets waar we niet vaak bij stilstaan: persoonlijke groei speelt een enorme rol in hoe we vriendschappen ervaren. Wat je nodig had in een vriend(in) vijf jaar geleden, is misschien niet wat je nu nodig hebt. Waar jullie vroeger moeiteloos aansluiting vonden, kan het nu voelen alsof jullie een andere taal spreken. En dat betekent niet dat iemand verkeerd zit, maar gewoon dat jullie paden zich anders ontwikkelen.

Ik heb gemerkt dat het loslaten van het idee dat vriendschap altijd hetzelfde moet blijven, enorm helpt. Het geeft rust. Sommige mensen komen in je leven voor een specifieke periode, en dat is oké. Niet elke vriendschap is bedoeld om levenslang te duren. En dat maakt ze niet minder waardevol.

Toch blijft er een klein verdriet als een vriendschap langzaam uitdooft. Dat is normaal. Het is de rouw om iets wat ooit vanzelfsprekend was. Maar in plaats van te focussen op wat er niet meer is, probeer ik te kijken naar wat er wél was: de fijne herinneringen, de gedeelde momenten, de lessen die we elkaar hebben geleerd.

Soms komen vriendschappen later weer op je pad, op een andere manier. En soms niet. Maar misschien is dat wel het mooie van het leven: dat we continu veranderen, en onze relaties met ons mee.

Heb jij vriendschappen zien veranderen? Hoe ga jij daarmee om?
Laat het me weten in de reacties!